Μοιρολόγια

Οι μανάδες σφαδάζουν στους πόνους για τα τέρατα που δε γέννησαν
Τα τέρατα χτυπιούνται με μανία για τους έρωτες που τους κάρφωσαν την πρώτη μελανιά
Οι έρωτες πεθαίνουν για ένα πιάτο φαΐ που πάγωσε

Τα μέρη των τσιγγάνων λεηλατούνται για τα παιδιά που έχουν ξανθά μαλλιά
Τα μισά στρατόπεδα γεμίζουν πτώματα με κράνη
Και τα άλλα μισά πτώματα χωρίς κράνη
Στα μοναστήρια και στις φυλακές οι βιασμένοι τινάζουν προσευχές και μοιράζονται κατάρες

Οι λέξεις του αιώνα μου ανακυρήσσονται:

Φιλοξενία και Απασχόληση

Κι εγώ κλαίω για τους δικούς μου νεκρούς.