Από την ποιητική συλλογή "Καλωσήρθες χειμώνα, γραφιά της νιότης μας" του Γιάννη Ζελιαναίου

Photo: Diane Arbus, New York City

Θέλω να καταλάβω τι άνδρας έγινα.

Θέλω να καταλάβω τα μοιρολόγια από τη Μάνη, γραμμένα σε μία κασσέτα στις τρεις το ξημέρωμα.

Θέλω να καταλάβω πόσο απόκοσμος έγινα.

Θέλω να καταλάβω το φως που πέφτει στο πάτωμα τόσο απαρηγόρητα όσο και το σονέτο του θανάτου.

Θέλω να καταλάβω πώς μας ξέκανε τόσο γοργά η εφηβεία.

Θέλω να καταλάβω τους ποιητές που έγιναν παλιάτσοι και καθώς έπιαναν τα αρχίδια τους δεν έβρισκαν τίποτα.

Θέλω να καταλάβω που ξοδεύτηκε τόση ευτυχία.

Θέλω να καταλάβω το διάβολο που κουράστηκε τη μέρα 

και κοντοστάθηκε αποβραδίς σε μία ταβέρνα, 

για να τους πάρει όλους.

Θέλω να καταλάβω τα ποιήματα που ξεπόρτισαν από το κουφάρι μου και τρόμαξαν τη γυναίκα που πλάγιασε σιμά μου.

Θελω να καταλάβω του γέρου τις πρόστυχες ιστορίες.

Τον κυκεώνα της ντροπής σε δύο σφιγμένα χείλη.

Το σκυλί που γαβγίζει όταν ο βουτηχτής στέκεται πίσω από τη πόρτα.

Από την πραμάτεια της ζωής μου.

Φτώχεψε από νωρίς το παιδί της νιότης.

Σε κανένα μη πεις ποιός είμαι.

*

Τα καλοκαίρια μαζεύω χρόνια κάτω από τον ήλιο.

Τους χειμώνες θάβω ζωές κάτω από ένα μέτρο χιόνι.

Την άνοιξη νιώθω θλιμμένος, καθώς τα λουλούδια 

μου θυμίζουν μια γέννηση.

Τη δική μου.

Το φθινόπωρο τα πάντα είναι πένθιμα και τ' απογεύματα

η κάμαρα αρπάζει το χέρι μου από τον καρπό μην κάνει κάτι

θλιβερό.

*

Photo: Diane Arbus, The seated man

Η επιθυμία ήρθε αφού ο έρωτας ξελίγωσε τα πάντα.

Η γραφομηχανή διαλύθηκε πριν γράψω το καλύτερό μου 

ποίημα.

Μετέπειτα ήρθε ο χορταριασμένος λόφος.

Εκείνος που φώλιασαν τα κομμάτια μιας παλιάς αυτοχειρίας.