Ο βόας

Δεν μπορεί να υπάρξει ομοιοκαταληξία στην ποίηση πια

Η ομοιοκαταληξία έχει πεθάνει

Γιατί στις ζωές μας δεν υπάρχει τίποτα ποιητικό

Ο θάνατος της ποίησης είναι η τροφή της ποίησης

Σαν το φίδι που περιστρεφόμενο καταβροχθίζει την ουρά του

Κι αυτός ο αυτοκαταβροχθισμός είναι πλήρως κατανοητός

Καθώς η ποίηση που εμείς γνωρίζουμε έχει αναφορά τον άνθρωπο 

Και η αγωνία της, για να παραμείνει ζωντανή, σκοπό τη μη κατάκτηση

Έχουμε πάψει να θαυμάζουμε πια και να εξυμνούμε ότι έχουμε αγγίξει 

Είτε από την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας

Είτε από την τύψη της μελαγχολίας

Μόνο τα μακρινά, ανέφικτα τοπία μας διεγείρουν 

Τη στιγμή που η ποίηση αποδεσμεύτηκε από την ομοιοκαταληξία

Βγήκε στο μονοπάτι της αναζήτησης προς την ελευθερία

Τη στιγμή που έκανε αυτή την επιλογή άρχισε να αυτοκτονεί και να αναγεννάται επ' άπειρον.