Tη μέλαινα χολή μου μια νύχτα θα τζογάρω
Ακούγοντας την Εντροπία
Θα βγω από τους πρώτους στο δρόμο και θα διαχέω έρωτα
Μαζί με τους ανυπότακτους και τους θαραλλέους
Θα καθορίζω τη σκέψη μου με διάφανο ξυράφι
-ό,τι θα έχει απομείνει να κατέχω-
Και θα χαζεύω στη γωνία όρθια
Φλερτάροντας
Το γοητευτικό κουρέα
Με το δέρμα του γεμάτο στίγματα και μελάνι
Και με αυτό το ατίθασο μακρύ τσουλούφι
Που αφήνει το βλέμμα μισό και λάγνο
Αύριο θα σηκωθώ επιτέλους από το κρεβάτι
Θα πάω να του προσφέρω ένα τέταρτο σιωπής
Και μια ακλόνητη πεποίθηση πόθου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου