Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Ο τρελλός




Ένα ξημέρωμα ένα λάθος σώμα με ζαλισμένα μάτια μικρού αγοριού συζητούσε μ' έναν ζαλισμένο κούρδο μετανάστη, έξω από μία φρεσκοκλεισμένη μεταμοντέρνα παμπ. Ή καλύτερα τζαζ μπαρ.

Τα σώματά μας ανισορροπούσαν ασταθή. Τα κορμιά μας δε στήριζαν τίποτα. Ήταν από τις ώρες που τα χέρια κάνουν όλη τη δουλειά και αναρωτιέσαι που παραμένεις όρθιος.
Τα ξύλινα καθίσματα θύμιζαν τρενάκι και ήταν άβολα και υπερυψωμένα.
Απέναντι μία καντίνα έζεχνε σάπιο χοτ ντογκ. Το καλύτερο της πόλης.
Το κεφάλι μου ακουμπούσε στο ξύλινο τραπέζι.
Με το ένα μάτι κοιμόμουν και με το ένα αυτί άκουγα.
Με δείχνει και του λέει:
-Σ' αγαπάει... Είστε ζευγάρι;
-Όχι, του απαντάει το μικρό αγόρι.
-Δεν κάνετε σεξ;
-Όχι...
-Γιατί;
-Γιατί, αλλιώς θα της κάνω ένα παιδί και μετά από πέντε χρόνια άλλο ένα.. Είναι 22 χρονών.
Έβαλα το κεφάλι μου στον αγκώνα κι έκλαψα. Εκείνοι άρχισαν να συζητούν για τον Έριχ Φρομ. Ο κούρδος με ξαναδείχνει.
-Αν κάνετε έρωτα όλα θα φτιάξουν.
Εκείνο το βράδυ το σώμα μου ανάρρωνε από μία ελαφριά πνευμονία.
Είχα καπνίσει δύο καπνούς και είχαμε πιει τρεις κάβες μαγαζιά.
Είχα φλερτάρει με όλον τον αντρικό πληθυσμό της πόλης.
Κατά διαστήματα άγνωστοι έσκαγαν και μας συστήνονταν.
Μιλούσαν με το αγόρι, που απαντούσε πάντα με χαμόγελο, αλλά κοιτούσαν εμένα. 
"Αυτοί είμαστε; 
Πολλαπλοί;
Διαίρεση των αισθήσεων;"
Δεν είπα λέξη σε κανέναν. 
Άντε να ψιθύρισα το όνομά μου μια- δυο φορές.
Μετά ο στόχος άλλαζε.
Το μόνο που είχε μείνει στο τέλος ήταν τα δύο άλογα με τα βραζιλιάνικα φτερά στην κορυφή του κεφαλιού. 
Κάπως όμως με μπουκώνανε...
Είχα υποδουλώσει ακόμα και το σερβιτόρο.
Ήμουν το αποκλειστικό του πόστο. 
Σέρβιρε τους πάντες με ανυπαρξία, ενώ εγώ είχα ό,τι ήθελα πριν το ζητήσω και πριν καν το σκεφτώ. Έναν πάγκο πνιγμένο στα νερά, τα αγγούρια και τα καρότα. Είχα τα πάντα.
Μα το μικρό αγόρι ήταν πάντα το Μικρό Αγόρι...

Θέλω να πω, ότι είναι μερικά πράγματα, μερικές στιγμές, που όταν τα ζεις ή αν τα σκεφτείς μετά δεν υπάρχει γυρισμός. Μία νύχτα σε μία άγνωστη πόλη, μία γερή σούρα, ο τελευταίος έρωτας στα πιο βρώμικα σεντόνια, μία λέξη, μία γουλιά σούμα, ένα άρωμα, ένα βλέμμα. Μετά είσαι για πάντα ο τρελλός.
Ήταν Σεπτέμβρης... 

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Οι αντιποιητικοί μου φίλοι


Οι αντιποιητικοί μου φίλοι 
είναι σημεία αναφοράς στις εκολαπτόμενες στιγμές

Μπορούν να σε πείσουν ή και όχι για το ένα βήμα 

Οι αντιποιητικοί μου φίλοι παίζουν με την τρέλλα σου
και ρίχνουν βλέμματα ακαθόριστα σε στιγμές δίκοπες

Οι αντιποιητικοί μου φίλοι στήνουν καθρέφτες στα κρεβάτια τους μετωπικά
για να κοιτάνε το κορμί το Ένα όταν ερωτοτροπούν

Με ένα ντοκουμέντο στο κεφάλι
Καπνίζεις
-Τι είναι ο έρωτας;
-Μια ερώτηση είναι. Και αν την απαντήσεις, πάει. 

Τελείωσε.

Ο αντιποιητικός μου φίλος Ζ. κολλάει βιβλία στα κεφάλια του μανιασμένοι
και περιμένει να αλλάξει το μπαλάκι από τη μία πλευρά του κεφαλιού στην άλλη 
κι εγώ δεν ξέρω γιατί 
και μετά ξέρω γιατί 
κι όλο με γυροφέρνει

Ο αντιποιητικός μου φίλος Ζ. όταν βγαίνει βόλτα μαζί μου 
σκαλίζει με μία κίνηση το κτήνος μου και ύστερα με πείθει πως οι λέξεις δε μας ανήκουν

Τίποτα δε μας ανήκει, λέει.
Ούτε οι συνδυασμοί, λέει.
Είμαστε κομμάτια κολλημένα από τα ιστορικά πριν και νοηματικά ασύμβατα, λέει.
Δεν υπάρχει τίποτα, λέει.

Ύστερα μιλάμε βίαια ο ένας στον άλλο. 

Οι αντιποιητικοί μου φίλοι είναι ρευστά στατικοί
όλο κόβουν βόλτες κι όλο εξαφανίζονται 
και όταν είναι εκεί που είναι χώνονται με τα μπούνια 

Οι αντιποιητικοί μου φίλοι τζογάρουν 
σερβίρουν ουίσκια σε χαρτοπαιχτικές λέσχες
που απαγορεύεται να χαμογελάς όταν κάποιος χάνει
μα πάντα πρέπει να σερβίρεις από τα δεξιά

Ο αντιποιητικός μου φίλος Γ. έχει φρύδια μυτερά
με παλιομοδίτικη ευγένεια 
κάθεται με επιθετική άνεση σε καρέκλες καφενείου
και καπνίζει βιομηχανικά

Ο αντιποιητικός μου φίλος Γ. έχει κριτήρια νουάρ
και αναρωτιέται πως μοιάζω

Όταν έρχεται η βροχή ή το σύννεφο
παρατηρώ μαζί τους αντιποιητικές αντιφάσεις
και άγνωστες μήτρες

Σήμερα έιδα ένα φύλο να πέφτει με ορμή
Ήταν ένα πλατανόφυλο
Κι όσο έφτανε στο έδαφος έμοιαζε με αμυγδαλιά.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

ο κύκνος

Δες τα οριοθετημένα μου χείλη
ξεφωνίζουν άμετρα φωνήεντα

Μπροστά στα αλάνια με το σωλήνα μπηγμένο στα πνευμόνια
χωρίς μία δόση παυσίπονου
σε ουρές αναμονής για μια χούφτα μεθαδόνης
ανατρέχω σε όλες τις γλυκιές ανάσες εραστών
τις ανατριχιαστικές σιωπές των συντρόφων

τα κοιτάγματα παιδιών με μισοσπασμένα όργανα 
άδεια τσίγκινα κουτιά που κρέμονται στο πλάι
και βλέμμα που ξέρει και σε μετράει 

τα τρύπια συγχωροχάρτια 
θαμπά σαν την τελευταία ευχή των γερασμένων κυριών πριν την εξομολόγηση
τη γραφική χαρτούρα του γονιού πριν μπήξει δάχτυλο στην κυρά του
το "άντε γαμήσου" της πριν κοιμηθεί
και μισόλογα πριν το πρωινό χωρίς χαμόγελα 
μπροστά από την πολύτιμη συσκευασία γάλακτος γεμάτη υποσχέσεις

σπαρτά ρυζιού
σκυμμένοι λαιμοί 
χέρια άπιαστα 
ο πόνος είναι χρόνος
και ο χρόνος είναι χρήμα

κέρματα στην τσέπη χλυμιντρίζουν
και τα παππούτσια μου σκαλίζουν πεζοδρόμια.

Δες τα οριοθετημένα μου χείλη
κόκκινα
 
Νευρικές νοσοκόμες σε θαλάμους ουρλιάζουν
"το χαμόγελο και η αγάπη δίνουν ζωή"
και με ένα κροτάλισμα το κεφάλι τους κρέμεται στο πλάι
το σαμπώ φεύγει από το ένα πόδι
και ματώνει

η γυναίκα που βυζαίνει το παιδί 
κρατάει το κεφάλι του με την μία παλάμη ορθάνοιχτη
και στο αυτί του ψιθυρίζει "Εγώ, εγώ!"

κι έτσι βγήκε το πρώτο κλάμμα
κεντητήρι γεμάτο μολύβι
σπρωξιά σε πόλεμο χωρίς κανόνι
χωρίς οβίδα
μόνο ματιά και περπατησιά

Δες το μακρύ λαιμό μου 
που όλοι θέλουν να τον σπάσουν 
και αυτά τα άτσαλα πόδια πως κολυμπούν.

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Γράμμα στο θείο Σαμ



Πες μου θείε Σαμ,
ιστορίες για άυπνα και πεινασμένα μωρά
Πες μου θείε Σαμ, 
για την απόσταση ανάμεσα στα σκαλισμένα εκθέματα
Πες μου θείε Σαμ, 
για τα όργανα μέτρησης της ηδονής
Πες μου θείε Σαμ,
για τα πουλιά με τα αναρίθμητα γεννητικά όργανα
Μίλα μου θείε Σαμ, 
για την όψη του ενός ματιού
του άθλιου
Αλήθεια θείε Σαμ,
που είναι η μήτρα με τα παχύρευστα υγρά 
τεμαχισμένης μνήμης ή εθελούσια αφαιρεμένης;
Πες μου θείε Σαμ,
με πόσες ανάσες τελειώνεις το χυλωμένο γεύμα σου;
Πες μου θείε Σαμ, 
για τα πρησμένα από την ορθοστασία πόδια
Πες που θείε Σαμ, 
για τις πυώδεις εκκρίσεις στα άκρα των δραπετομανών
Πες μου θείε Σαμ,
για την ελκτική ικανότητα της λοβοτομής
Πες μου θείε Σαμ, 
για την τελευταία σκέψη του πυρακτωμένου εγκεφάλου

Δείξε μου θείε Σαμ,
στήθη ανοιχτά
φωνές αφίμωτες
γροθιές σφιγμένες στη φορμόλη

Θείε Σαμ, 
δώσε μου δέρμα να γλείψω
κόκκαλα να δαγκωσω
λαιμούς να απαγχωνίσω για να ηρεμίσω
Θείε Σαμ, 
γδάρε με μετά τις 7 και πριν τις 3 γιατί μετά ξεκινάει η παρεκτροπή
Θείε Σαμ,
τι είναι αυτά τα μαύρα σημάδια στα πλευρά μου;
αυτά τα λυσσασμένα στόματα στο κρεβάτι μου;
Θείε Σαμ, 
τι πιέζει τον κόλπο μου;
Θείε Σαμ,
τι σφίγγει το λαρρύγγι μου;
Θείε Σαμ, 
τι ξεχειλώνει τον ουρανίσκο μου;
Θείε Σαμ, 
ποιανού τα παιδιά θες να γεννήσω απόψε;
Θείε Σαμ, 
το νερό με καίει και η φωτιά με δροσίζει
Θείε Σαμ,
πάλλομαι ανάμεσα σε φωτεινές επιγραφές
Θείε Σαμ, 
πόσο βαθιά σκίζει το μαύρο σύννεφο ένας κεραυνός;
Θείε Σαμ, 
άγγιξε χαμηλά το αγκυλωμένο μου σώμα για να μην απέχω
Θείε Σαμ,
ποιος θα σε αντικαταστήσει όταν θα φεύγεις;
Θείε Σαμ, 
θες να παίξουμε γκολφ με τον άτριχό μου εγκέφαλο;
Θείε Σαμ, 
μία τρύπα διασχίζει το κεφάλι σου
Θείε Σαμ, 
σιωπάς;
Θείε Σαμ, 
χαϊδεύω τα ενωμένα με τα άκρα μου ποντίκια
τους τυφλούς αδερφούς και αδερφές μου
Θείε Σαμ, 
θέλω το σαπούνι μου να είναι φτιαγμένο από λίπος και φόβο
Θείε Σαμ, 
σιωπάς;
Θείε Σαμ, 
ορθώνεται 
Θείε Σαμ,
τα νύχια σου τρυπάνε τα τύμπανά μου
Θείε Σαμ, 
πόσο λαχταρώ μια αγκαλιά χωρίς βινύλια στα χέρια

Θείε Σαμ,
που κοιτάζει αυτό το κενό βλέμμα;
τι σάλιο καταπίνει αυτό το αφρισμένο στόμα;
τι ήχους βγάζει αυτό το άθικτο κορμί;

Πες μου θείε Σαμ, 
με λόγια πίσω από λόγια
με πρόσωπα πίσω από γυαλί
τις παθιασμένες σου καταστήσεις τα ενάρετά σου κατορθώματα
να τα κάνω παραμύθια για νεκρούς κι ευτυχείς
Θείε Σαμ, 
πεινάω
διψάω
νυστάζω
Θείε Σαμ, 
τι απέγινε το σταθερό σου χέρι;
που χάθηκε η εξεταστική επίμονη ματιά σου;
Θείε Σαμ, 
πάω να βρω τον Καρλ με το ραμμένο στόμα
Θείε Σαμ, 
ντύσε με ξανά με τη κόκκινη δαντέλα
Θείε Σαμ, 
η ηλεκτρική κένωση μου ψιθυρίζει ακατάπαυστα
περίεργα λόγια για τη διατήρηση της ορμής
Θείε Σαμ, 
μήπως βρήκες το μαύρο μου μαντήλι;
το είχα αφήσει κάπου την ώρα της αιχμής
Θείε Σαμ, 
άκουσα πως στη Λέρο όλοι οι λεπροί ερωτοτρόπησαν απόψε κάτω από ένα εφτακέφαλο φεγγάρι
τους ένωσαν, λέει ,τα κουτιά με το νερό
μπλέχτηκαν οι κρεμασμένες τους γλώσσες
τα σπέρματά τους γκρέμισαν τους τοίχους
Θείε Σαμ, 
τώρα που μέτρησα τους πόνους μου έναν έναν στα δάχτυλα
φέρε μου να ακονίσω κοχύλια 
Χαμογέλα θείε Σάμ,
την ώρα που αναλάμπει η μνήμη 
το ρούχο σου να μοιάζει πρέπει λαμπερό.

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

7+-2

Η πραγματικότητα δεν έχει τίποτα εναντίον μου
Ούτε είναι με το μέρος μου

Ένας ακόμα.

Μία παράνοια με σκυμμένο κεφάλι
Υποτακτική ενοχή

Μία παράνοια με χαμόγελο 
Αντίσταση κατά της αρχής
Στα λόγια πίσω από τα λόγια

Γλείφω από το πρωί μέχρι το βράδυ 
Την κρίση ταυτότητας 
Μετά χέζω επιγραφές με κεφαλαία και πνεύματα "Εγώ ξέρω ποιος είμαι!"

Εμβάθυνση σε κάτι
Καύλωσα με το έτερο αλλά ταυτόχρονο
Ψήνομαι και για αποτυχία
Ζούμε δηλαδή!

Δε θέλω να εκραγούν τα μυαλά μου ούτε τα δικά σου
Εκτός αν η φυσική παρουσία προϋποθέτει να προσπερνάσαι σα φυσικό εμπόδιο

Ευτυχώς που υπάρχει και το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά
Να με στοιχιματίζει για μια μπουκάλα λήθης
-Ευγνωμονώ τον άγνωστο ποιητή που σε έκανε να θες να με τζογάρεις απόψε
Τρεις πλευρές και τρεις γωνίες

Λαλαλα

Αλυσιδωτά και προς όλες τις κατευθύνσεις-
Να μου θυμίζει και να με κάνει να θέλω να γίνω
Ένας ακόμα.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Νευροδιαβιβαστές

Πρώτη επαφή
γραμμή ή σειρά
άμυνα ή αλλιώς ρουφήχτρα
ή επίθεση 
για ματαιόδοξους ζωντανούς.

Μάτι και χέρι 
νευροδιαβιβαστές
μα ο τόπος που αγγίζεις πάντα τόπος
και ένα παραπάνω
τη Φορά.



Συστολή 
διαστολή
ροή θερμότητας
αλλαγή διάθεσης
επανάληψη στο κοίταγμα
ή επανάληψη στο βλέμμα;



Πρωινό ξύπνημα
πάνω σε μία κούνια
με τους αστραγάλους κέντρο του κόσμου
υγρό κέντρο
και την τυχαιότητα στήριγμα στο μικρό δαχτυλάκι.

Στάση
Λεωφορείο
Τσιγάρο
Πριν
Επιθυμία
Απώθηση.

Επανάληψη.

Σκαλιά
Παγκάκι
Τσιγάρο
Χέρι
Επαφή
Σκαλιά
Στρώμα 
Σάρκα
Εκπλήρωση.

Η υγρασία βιάζει την όσφρηση 
στην πρώτη πρωινή ανάσα
επανέρχεται η μνήμη
ή αλλιώς επιθυμία
ζητάω πίσω το τσιγάρο που σου δάνεισα.

-Τα χειρότερα τσιγάρα είναι αυτά που άναψαν χωρίς λόγο
-Και τα πιο επιθυμητά.

Φαντασματένια αντικειμενικότητα
πλην επί πλην 
συν.

Φαντάσματα 
τα πρώτα ασυνείδητα προϊόντα απόδειξης της ανυπαρξίας σου
προβολές ανθρώπων στο πανί του σινεμά
μικρό παιδί 
στη μέση της κενής αίθουσας με το χέρι τεντωμένο 
δείχνεις και φωνάζεις
-γιατί σε κάθε δείξιμο μόνο ένταση ταιριάζει-
"Να! δεν είμαι εγώ αυτό!"

Εμείς πριν από εμάς
εμείς πίσω από εμάς
οι λογαριασμοί μας με τη μεγεθότητα και τις αποστάσεις έχουν μείνει ανοιχτοί.

Συλλογικό ασυνείδητο
ή δεδομένη γνώση της μη κατάκτησης της γνώσης;
της μη πράξης;

Κι αυτό το αντιδιαλεκτικό 
μα υπερβατικά φαντασιακά ενεργητικό
υπερπνευματικό
κι ακίνητο νέο πλάσμα 
κοίτεται στις καρέκλες μου ρωτώντας με:
-αθάνατος;
-κυριαρχία της ύλης;
-πράξη χωρίς πράξη;
-ύλη χωρίς ύλη;
-άχρονος;
-ύλη χωρίς πράξη;
-υπερνόηση; 
-νόηση χωρίς πράξη;
-υπαρκτική αρχή-μέση-τέλος;
-κυριαρχείστε;
-κυριαρχείτε;
-τι κυριαρχεί;
-τι είναι κυριαρχία;
-ποιος κυριαρχεί;

Απώλεια μνήμης
Γρήγορη απαγκίστρωση από τις αναμνήσεις
Εναλλαγή
Με κόμβους:
αντίσταση
άρνηση
αποδοχή
αντιαδράνεια χωρίς κίνηση.

Κανάλια νερού.







Εστίαση στο συγκεκριμένο και γιγάντωση
Υπερειδίκευση 
Σύγχρονη τέχνη και drone music
κατακερματισμός
απροσπέλαστη παύση 
σχήματα αντιολοτικά
ίσως ο δρόμος προς την κατανόηση να είναι δρόμος παύσεων
και όχι εντατικός
και αν η ενσυναίσθηση απαιτεί συγχρονισμό
εκεί είναι που πεθαίνει η παύση
η ανάσα
ο χτύπος της καρδιάς.

-Λες ακόμα κι αυτό να είναι μία σύμβαση;

Η βαρβαρότητα της ενότητας
-αιματηρή εννοιοποίηση της ουσίας μας-
είναι ο βωμός της αυτοκαταστροφής της 
ο ίδιος της ο εαυτός
άηχο χαρακίρι
συγχρονισμός παύσης 
ήχος χωρίς ήχο
χρόνος χωρίς χρόνο
πληγές ανοιχτές που ενώνονται 
και σιαμαίες περιστρέφονται γύρω από τους εαυτούς τους
το πιο φωτεινό pulsar ανήκει στις πληγές
αυτές ξέρουν και από βαθύ σκοτάδι 
κι από σφυρί 

Και δεν είναι να φοβάσαι τη φωτιά 
που σε ζεσταίνει 

Μα η πληγή έτσι έτερη και καυτή αν ενωθεί με πληγή
γεννάει ψυχιατρία
λοβοτομές
δραπετομανίες
θρησκείες
σταυροφορίες
καταθλιπτικά
αντικαταθλιπτικά
φράγκα
εργασία
ανεργία
μισθό και σύνταξη  
για να προστεθείς κι εσύ στην τάξη.

Το ράσο, ο ακαδημαϊσμός και το μπουρδέλο
μπούτι, κώλο και βυζιά τα έχουν στο κεφάλι
κατά τ' άλλα 
όπου άκρη και ρόπαλο.


Κι εγώ λέω να σφυρίξω έναρξη της σιωπής μου
ή  λήξη της σιγής μου.







Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Άτιτλο

-Θέλω να πιω νερό από τα χέρια σας
από τα χέρια όλων σας
κι αν θέλετε να σας δώσω κι εγώ από τα δικά μου.